بتا دیر آمدی و زود رفتی
چو آتش آمدی چون دود رفتی

مگر بخت من و عمر منی تو
که هم دیر آمدی هم زود رفتی

رود چون آب رود اشک از کنارم
ز چشمم تا چو آب رود رفتی

مگر گل بودی ای ماه دو هفته
که یک هفته نکرده بود رفتی

توئی ماه تمام و من سیه شب
چرا ای ماه تا شب بود رفتی

نکو کردی که از مهر آمدی باز
چه بد دیدی که خشم آلود رفتی

بلند اقبال جز اندوه و حسرت
ز دیدارت ندیده سود رفتی

«بلند اقبال»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir