هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از مولانا یا شاعری مشابه، با استفاده از استعاره‌های زیبا مانند آتش، زلف، و چهره معشوق، احساسات عمیق عاشقانه و روحانی را بیان می‌کند. شاعر از عناصری مانند فرعون، شداد، و نمرود برای مقایسه‌های تاریخی استفاده کرده و به مضامین عشق، رنج، و عرفان اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات تاریخی و استعاره‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۴۸۴

همچو چهرت کی بود آتش چوزلفت دودکی
ز آتش ودودت جز آب چشم دیده سودکی

گه زره سازی در آتش گه به گل بازی کند
گشت زلف تو خلیل الله کی داوودکی

با دل من آنچه چشم کافرت کرده است کرد
درجهان فرعون کی شداد کی نمرود کی

چشم تو خونریزی پیر وجوان راکرده فرض
داد پیغمبر کجا فتوی خدا فرمودکی

ازمکافات جزا غافل مشو بدچون دلم
آینه رویت ز رنگ خط غبارآلود کی

همچو تو دردلبری کی بودشیرین کی ایاز
همچو من در عاشقی فرهاد کی محمود کی

بی رخ توچون کنار من بود از اشک چشم
دجله ها کی بحرها کی چشمه ها کی رودکی

همچو من گاهی به بزم ومجمر توسوخته
شمع کی پروانه کی مشک وعبیر وعودکی

شدبلنداقبال از زلفت پریشان گفتگو
دود با داوود ور نه قافیه می بودکی
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۸۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۸۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.