زبان ها به وصف علی الکن است
نه الکن همی این زبان من است

کس ار بحر گنجاند اندر سبو
تواند که مدحی بگوید از او

کس آگه نگردید از اسرار او
که آگه نشد کس ز اسرار هو

کسان شخص او را خدا خوانده‌اند
کسان از خدایش جدا خوانده‌اند

کسی خواندش از خدا گر جدا
یقین دان نیامرزد او را خدا

به جز اینکه یک نقطه زیر و بم است
خدا و جدا را چه فرق از هم است

شود نقطه ها محو اگر ز این و آن
چه می خواند او را دگر نکته دان

ندانم کجا هست ازین رتبه به
که شد ناخدا با خدا مشتبه

الا ای ولی خدای غفور
ز مهر تو از بس که دارم سرور

مرا گر که مسکن به دوزخ شود
بر آنم که آتش به من یخ شود

الهی به جاه و جلال علی
ببخشای ما را به آل علی

«بلند اقبال»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir