هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و پراحساس، توصیفی زیبا از معشوق و ویژگی‌های او مانند موهای تابدار و صورت زیبایش ارائه می‌دهد. شاعر با استفاده از تصاویر طبیعی مانند سرو، سمن و بلبل، احساسات خود را بیان می‌کند و از معشوق می‌خواهد که به او بازگردد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب یا پیچیده باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی ممکن است برای درک کامل نیاز به بلوغ فکری داشته باشد.

شمارهٔ ۱۰

آن روز کزان طره به رخ بست شکن را
در گردن خورشید و مه افکند رسن را

گیسوی تو خود رنگی و روی تو فرنگی
کافر شده زان، برده ز دل حب وطن را

باز آ ای بت من، در سر این طره چه داری؟
زان رو که به هم برزده ای چین و ختن را

در زلف تو از قامت و رخ ناله ی دل هاست
چون بلبل و قمری که سبب سرو سمن را

زین گونه که خیزد زلبت خنده دمادم
شکر نشنیدم که بود لعل یمن را

بخرام به باغ سمن و سنبله امروز
زان پیش که سنبل دمد این برگ سمن را

در باغ گذر کرد مگر سرو چمانت
کز گریه به گل برده فرو سرو چمن را

مشکین سر زلفت دل مسکین «وفایی»
مشکن دگر این زلف پر از تاب و شکن را
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.