آیینه ی هر لاله عذارست دل ما
خوش در به در از جلوه ی یارست دل ما

یک رنگی صد رنگ مخالف چه بلایی است
هر جا صنمی، آینه‌دارست دل ما

دایم به امیدی که کمین کرده تو باشی
هر جا که بود دام، شکارست دل ما

گر عشق نباشد که کند تربیت حسن؟
هر جا که تویی باغ و بهارست دل ما

در گرد حوادث مژه تا باز گشودیم
آیینه ی در زیر غبارست دل ما

برخاستی از خواب تماشای صفایی
در عهد رخت آینه‌دارست دل ما

گر جای غم و درد درین خانه نباشد
فیّاض دگر بهر چه کارست دل ما؟

«فیاض لاهیجی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir