هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و پراحساس، از عشق و اشتیاق سخن می‌گوید. شاعر از آتش عشق و اضطراب دل، دیدار معشوق، و تأثیر نگاه او بر زندگی خود می‌نویسد. همچنین، به مفاهیمی مانند انتظار، بی‌قراری، و تلخی‌های عشق اشاره دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه عمیق و احساسات پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات مانند 'تیغ' و 'خون' ممکن است برای سنین پایین مناسب نباشد.

شمارهٔ ۳۵

خوی کرده و نشانده بر آتش گلاب را
آه این چه آتش است که می‌سوزد آب را

از دیدن تو دیده فرو بسته‌ام ولی
دل در کمین نشسته هزار اضطراب را

سیراب میتوان شدن اکنون که تیغ تو
قیمت به خون تشنه رساندست آب را

گفتی که روی خوب چو دیدی ندیده کن
نادیده کس چه‌گونه کند آفتاب را!

چون خواب خوش کنیم که شب در کمین ماست!
چشمی که در خیال زند راه خواب را

ما را دگر چه بر سر آتش نشانده‌ای
باری به غمزه گو که نسوزد کباب را

فیّاض قدرتیست که شیرین‌تر آیدم
هر چند تلخ‌تر دهد آن لب جواب را
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.