هوش مصنوعی: این متن شعری است که به موضوعات عشق، رنج‌های عاشقانه، هنر و تقدیر می‌پردازد. در آن از نمادهایی مانند فرهاد و شیرین، تیشه و قلم استفاده شده تا مفاهیم عمیق عشق و فداکاری را بیان کند. همچنین به نقش تقدیر و بخت در زندگی اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و نمادهای ادبی است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین برخی از اشارات مانند رنج و ستم نیاز به سطحی از بلوغ فکری برای درک دارد.

شمارهٔ ۱۱۳

نه زابرش خبر و نه ز بهارش یادست
ملک دل زآب دم تیغ ستم آبادست

دستگیریش به جز تیشه درین راه نبود
عاشقان رحم به بیچارگی فرهادست

نقش شیرین اگر از موی نگارد شاپور
کوهکن تیشه به دستش قلم فولادست

سر مو عیب ندارد خط جان‌پرور دوست
می‌‌توان یافت که مشق قلم استادست

می‌توان گفت اگر کفر نباشد فیّاض
نقطهٔ بخت تو سهوالقلم ایجادست
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.