هوش مصنوعی:
این متن شعری با محوریت مفهوم دوگانگی و پیچیدگی آتش است که هم می‌تواند ویرانگر باشد و هم روشن‌گر. شاعر از آتش به عنوان نمادی از عشق، درد، حقیقت و حتی آزمون الهی (مانند داستان موسی و ابراهیم) استفاده می‌کند. همچنین، به ناپایداری دنیا و لذت‌های زودگذر آن اشاره دارد که امروز مانند آب گوارا و فردا چون آتش سوزان است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و فلسفی پیچیده‌ای است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کهن فارسی نیاز دارد. همچنین، برخی از اشارات تاریخی و دینی (مانند داستان موسی و ابراهیم) ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۱۲۶
چارة ما بیدلان در دفع سودا آتش است
آنچه آبی می‌زند بر آتش ما آتش است
نوش و نیش هر دو عالم یک حقیقت بیش نیست
آنچه موسی را چراغ خانه ما را آتش است
بر خلیل آتش گلستانست و بر ما دود دل
آتش او آتش است و آتش ما آتش است
سوختند از حسرت شمشیر او لب‌تشنگان
می‌نماید در نظرها آب اما آتش است
مستی دنیا خمار طرفه‌ای دارد ز پس
عیش‌ها فیّاض امروز آب و فردا آتش است
آنچه آبی می‌زند بر آتش ما آتش است
نوش و نیش هر دو عالم یک حقیقت بیش نیست
آنچه موسی را چراغ خانه ما را آتش است
بر خلیل آتش گلستانست و بر ما دود دل
آتش او آتش است و آتش ما آتش است
سوختند از حسرت شمشیر او لب‌تشنگان
می‌نماید در نظرها آب اما آتش است
مستی دنیا خمار طرفه‌ای دارد ز پس
عیش‌ها فیّاض امروز آب و فردا آتش است
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
