هوش مصنوعی: این متن عرفانی درباره عشق الهی و جایگاه آن در جهان است. شاعر عشق را به عنوان نیرویی ویرانگر و سازنده توصیف می‌کند که همه چیز را در بر می‌گیرد. او از مستی عشق، آوارگی در راه عشق و دیوانگی عاشقان سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که حقیقت عشق در همه جا حاضر اما پنهان است.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در متن برای درک و فهم نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم انتزاعی ممکن است برای خوانندگان جوانتر دشوار باشد.

شمارهٔ ۱۲۷

تجرید و تجرّد ره کاشانه عشق است
هر خانه که بر دوش کنی خانه عشق است

گوشی شنوا جوی اگر مرد سماعی
آفاق پر از نغمة مستانة عشق است

مجنون پی آوارگی از خانه عبث رفت
آوارگی آنست که در خانة عشق است

آن شعله که عالم همه پروانة اویند
ای کاش بدانند که پروانة عشق است

بی‌پرده نهانست رخ عشق در آفاق
این بارگه عام نهانخانة عشق است

عشق است خرابی که عمارت نپذیرد
معمورة عالم همه ویرانة عشق است

دل از کف آشفته دماغان نرباید
آرایش زلفی که نه از شانة عشق است

پیران حقیقت همه طفلان طریقند
پیر خرد آنست که دیوانة عشق است

فیّاض سرانگشت تو دور از لب ما باد
کس محرم ما نیست که بیگانة عشق است
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.