هوش مصنوعی:
این شعر از ناصرخسرو بیان‌گر ناتوانی انسان در برابر تقدیر و سرنوشت است. شاعر اشاره می‌کند که با وجود تلاش و ناله، گاهی اوقات دستیابی به خواسته‌ها غیرممکن است و شرایط بیرونی مانند آسمان و قسمت، محدودیت‌هایی ایجاد می‌کنند که انسان نمی‌تواند بر آنها غلبه کند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق فلسفی و اشاره به تقدیر و ناتوانی انسان در برابر سرنوشت ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد و درک آن نیاز به تجربه و شناخت بیشتری از زندگی دارد.
شمارهٔ ۲۲۹
مکن دراز به زیر سپهر پا گستاخ
که کرده‌اند برای کسی بلند این کاخ
عجب که کام خود از آسمان توانی دید
که کوته است ترا دست و میوه بر سر شاخ
اثر ندارد هر چند گوش گردون را
به دست ناله دریدیم پرده‌های صماخ
سرایتی به دل نازک تو نتواند
اگر چه گریة من سنگ می‌کند سوراخ
گلوی شیشة قسمت چو تنگ شد فیّاض
چه نفع دارد اگر دامن خم است فراخ
که کرده‌اند برای کسی بلند این کاخ
عجب که کام خود از آسمان توانی دید
که کوته است ترا دست و میوه بر سر شاخ
اثر ندارد هر چند گوش گردون را
به دست ناله دریدیم پرده‌های صماخ
سرایتی به دل نازک تو نتواند
اگر چه گریة من سنگ می‌کند سوراخ
گلوی شیشة قسمت چو تنگ شد فیّاض
چه نفع دارد اگر دامن خم است فراخ
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
