باده از ابر خورد فصل بهاران گل سرخ
که برافروخته چون لاله‌عذاران گل سرخ

گل به دامن کندم اشک که از دولت عشق
مژده‌ام ابر بهار آمد و باران گل سرخ

منم و نغمه‌سرایی به هوای چمنی
که خزانش گل زردست و بهاران گل سرخ

شیشه بلبل شده در بزم حریفان که بود
جام می در نظر باده‌گساران گل سرخ

هر کسی مایل هم‌جنس خود آمد فیّاض
من گل زرد پسندیدم و یاران گل سرخ