هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و عاشقانه از مفاهیمی مانند عشق، رنج، فداکاری، و تعالی روح سخن می‌گوید. شاعر از تصاویری مانند خون گهر، گل‌های اشک، و آسیاب تشنگی برای بیان احساسات عمیق استفاده می‌کند. همچنین، اشاره‌هایی به مفاهیم عرفانی مانند عرش، دیار عشق، و هنر دارد که نشان‌دهنده‌ی جست‌وجوی معنوی است.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق عرفانی و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان شاعرانه نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۲۸۲

لعل لبت ز خون گهر آب میخورد
از چشمه‌سارِ شیر، شکر آب میخورد

گل‌های اشک بر سر کوی هوس مریز
کاین گلستان ز خون جگر آب میخورد

تا اوج عرش جلوة بی‌بالیم رساست
پروازم از شکستن پر آب میخورد

آسیب تشنگی نبود در دیار عشق
از برق تیشه کوه و کمر آب میخورد

سرو تو سایه پرور ابر بهار نیست
این نخل طور جای دگر آب میخورد

نخلی که تخته پارة کشتیّ ما ازوست
در بیشه ریشه‌اش ز خطر آب میخورد

در دست یک بهاست کم و بیش عشق را
اخگر ز جویبار شرر آب میخورد

در کوچه‌ای که چشم دو عالم نظارگی‌ست
چشمم ز گرد راهگذر آب میخورد

فیّاض شکرِ جوهرم این بس که تا ابد
تیغم ز چشمه‌سار هنر آب میخورد
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۸۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۸۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.