هوش مصنوعی:
این شعر بیانگر احساسات عمیق غم و ناامیدی است. شاعر از عشق نافرجام، رنج‌های زندگی و بی‌پاسخی احساساتش می‌گوید. تصاویری مانند «دانه‌ای که از خاکستر نمی‌روید» یا «سیلابی که از چشم‌های تر جاری نمی‌شود» نماد بی‌ثمری و یأس هستند.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مضامین عاطفی پیچیده و غمگینانه است که درک آن برای نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار بوده و ممکن است برای آنها سنگین باشد. همچنین، برخی از اشارات غیرمستقیم (مانند «آه از دل به نشتر برنخیزد») نیاز به سطحی از بلوغ فکری برای درک کامل دارد.
شمارهٔ ۳۱۰
قدم از بار محنت برنخیزد
محبّت هم ازین کمتر نخیزد
به دل تخم هوش کشتم نشد سبز
بلی دانه ز خاکستر نخیزد
ز دامنگیری خاکش در آن کو
چو سایه هر که افتد برنخیزد
شبی بر بستر حسرت نیفتم
که سیلابم ز چشم تر نخیزد
چنان افتاده‌ام فیّاض از پای
که آه از دل به نشتر برنخیزد
محبّت هم ازین کمتر نخیزد
به دل تخم هوش کشتم نشد سبز
بلی دانه ز خاکستر نخیزد
ز دامنگیری خاکش در آن کو
چو سایه هر که افتد برنخیزد
شبی بر بستر حسرت نیفتم
که سیلابم ز چشم تر نخیزد
چنان افتاده‌ام فیّاض از پای
که آه از دل به نشتر برنخیزد
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۰۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
