هوش مصنوعی: این متن شعری است که از مضامین عاشقانه، فلسفی و اجتماعی بهره می‌برد. در آن از مفاهیمی مانند شمشیر، تیرگی، شکست، عشق، شرم و رونق زندگی سخن گفته شده است. شاعر از نگاه تیزبین و تجربیات زندگی خود می‌گوید و به مسائلی مانند عشق، رنج، و انتظار اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عاشقانه است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین ممکن است برخی از اشارات اجتماعی و عاطفی برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده یا نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۳۴۴

خوبان که شوخی مژه از تیر برده‌اند
طرح نگاه از دم شمشیر برده‌اند

صد ره شکست رنگ و نیامد به رو، ز بیم
این قوم رنگ از گل تعبیر برده‌اند

صبح از جبین طالع ما تیرگی نبرد
خاصیّت اثر ز دَمِ پیر برده‌اند

هر شب فغان به داد دلم زود می‌رسید
امشب ز من به ناله خبر دیر برده‌اند

چشم حیا مدار که این شوخ دیدگان
شرم از نگاه شاهد تصویر برده‌اند

آهن دلی، چه باکت از آسیب خستگان
طرح دلت ز جوهر شمشیر برده‌اند

آبادی سرای تعلق طمع مدار
زین کارخانه رونق تعمیر برده‌اند

زهّاد در نصیحت سوداییان عشق
مغز دماغ حلقة زنجیر برده‌اند

فیّاض شاد باد روان ملک که گفت
«سردی ز استخوان تباشیر برده‌اند»
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۴۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۴۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.