هوش مصنوعی: این شعر از مولانا بیان‌کننده مفاهیمی مانند یأس، امید، عشق، و رنج‌های روحی است. شاعر از ناکامی‌ها و تلاش‌های بی‌ثمر در زندگی سخن می‌گوید و به تأثیر عشق و امید در وجود انسان اشاره می‌کند. همچنین، او به مفاهیمی مانند فداکاری، رنج‌های عشق، و ناپایداری دنیا می‌پردازد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، برخی از مضامین مانند یأس و رنج‌های عشق ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین باشد.

شمارهٔ ۴۰۶

تخم دلخواه درین مزرعه کم سبز شود
دانة عیش فشاندیم که غم سبز شود

نشئة یأس بلندست نباشد عجبی
تخم امید اگر بر سر هم سبز شود

رنگ و بوی هوس از بوم بر دل مطلب
این گلی نیست که در باغ حرم سبز شود

خدمت کرده به ناکرده حساب است اینجا
کشته‌ام تخم وجودی که عدم سبز شود

کشتگان تو همه زخمی شمشیر خودند
سایة تیغ در این معرکه کم سبز شود

گریه بر خاطر من گرد کدورت افزود
زنگ بر آینه از کثرت غم سبز شود

وادی عشق تو از بس که فتورانگیزست
نتواند که در اونقش قدم سبز شود

کرده‌ام منع دل اما چه کنم مهر بتان
تخم شوخی است که ناکاشته هم سبز شود

گر شود نقش نگین دل نازک چه عجب
سکه نام تو بر روی درم سبز شود

سایة دست تو هر جا که بهار انگیزد
دانة بخل بکارند کرم سبز شود

ما بدان مجلس عالی نتوانیم رسید
بوتة خار، چه در باغ ارم سبز شود!

تحفة مجلس جانان چه فرستم فیّاض
هم مگر حرف من سوخته دم سبز شود
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۰۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۰۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.