هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و پر از تصاویر زیبا و استعاره‌های ادبی است که به توصیف معشوق و زیبایی‌های او می‌پردازد. شاعر با استفاده از عناصر طبیعت مانند گل، سمن، ژاله، و چشمة خضر، زیبایی معشوق را به تصویر می‌کشد و از احساسات خود سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عاشقانه و ادبی پیچیده است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های عمیق ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۵۰۶

ای شده سر تا به پا چو گلبن پر گل
طرّة دستار کرده دستة کاکل

کار کمر تنگ کرده تاب کمربند
طرف کله برشکسته طرز تغافل

خنده برانگیخته ز لعل چو غنچه
ژاله برآمیخته به چهرة چون گل

برگ سمن سبز کرده طرف بناگوش
چشمة خضر آب داده سبزة سنبل

زلف به ابطال امتناع تناهی
خم به خم اثبات کرده حکم تسلسل

گوشة دنباله زیب چشم سیه مست
سرمه فشان در گلوی نالة بلبل

ناوک مژگان آب خورده ز شوخی
نشتر شریان گشای تاب و تحمّل

وعده فرامش تبسّم لب مژگان
می‌فکند در بنای صبر تزلزل

با همه خواری به پشت گرمی لطفت
هیچ نکردیم از رقیب تنزّل

دادن کام دلی به هیچ، تسلّی
این همه بی‌رحم من نداشت تأمّل

کرده در ایّام نکته سنجی طبعت
فکرت فیّاض ختم طرز تغزّل
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۰۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۰۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.