بر گردِ‌رخت سبزه و گل سر زده در هم
دارد چمنت برگ گل و سبزة تر هم

شیرینی و شوری ز شکر خنده و دشمنام
در حلقة لعل تو نمک هست و شکر هم

کوته نکند دست تطاول ز اسیران
زلف تو که از دوش گذشتست و کمر هم

گر صلح نخواهی به من، از جنگ چه مانع
برخیز که ما تیغ نهادیم و سپر هم

مرغانِ چمن، بال به پرواز شکستند
ما را نبود قوّت افشاندن پر هم

از هول شب گور نترسیم که ما را
بسیار شب این طور گذشتست و بتر هم

فیّاض برد دردِ سر از کوی تو فردا
سهلست مدارای تو یک روز دگر هم