هوش مصنوعی: این شعر از حسرت و نارضایتی از وضعیت موجود سخن می‌گوید و آرزوی رسیدن به جایگاهی بالاتر را بیان می‌کند. شاعر از غم و ماتم دوری جسته و به طرب و شادی می‌اندیشد، اما در عین حال از نبود یاران مناسب و شرایط مساعد شکوه دارد. همچنین، تمایل به رهایی از قید و بندهای دنیوی و رسیدن به عیش ابدی را نشان می‌دهد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات به غم و نارضایتی نیاز به بلوغ فکری برای درک صحیح دارد.

شمارهٔ ۶۰۶

تا چند درین غمکده غمناک نشینیم
وقتست که بر تارک افلاک نشینیم

ما مرغ چمن‌پرور عرشیم که گفتست
کز ذروه فرود آمده در خاک نشینیم!

گردیم و ز دامان کسی اوج نگیریم
حیفست که بر دامن افلاک نشینیم

بی‌رخصت ما نشئه به مستان ندهد می
ظلمست که فرمانبر تریاک نشینیم

در بزم طرب غیر ملامت نفزاید
کو حلقة ماتم که طربناک نشینیم

کو یاری طالع که به تقریب شهادت
در سایة شمشیر تو چالاک نشینیم

کو زهرة شیری که به هنگام تغافل
همچهره بآن غمزة بیباک نشینیم

فیّاض توان داد دل از عیش ابد داد
یک لحظه که در حلقة فتراک نشینیم
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۰۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۰۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.