هوش مصنوعی: متن بالا بیانگر احساسات شاعرانه‌ای است که در آن شاعر از آرزوهای برآورده نشده، عشق و پرواز روح سخن می‌گوید. او به دنبال رهایی از قید و بندهای دنیوی و رسیدن به آرامش و وصال معشوق است. شاعر از ناله‌های بی‌گره و شکوه‌های نازک زندگی می‌گوید و به دنبال آن است که پرده‌ها را کنار زده و به حقیقت وجودی خود دست یابد.
رده سنی: 15+ متن دارای مضامین عمیق عرفانی و احساسی است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین، برخی از مفاهیم مانند عشق، رهایی و جستجوی معنوی نیاز به بلوغ فکری دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.

شمارهٔ ۶۲۱

تا به کی بر بستر آرام تن باز افکنیم؟
کی بود کی، خویش را در دام پرواز افکنیم

گوشة امنی ندارد گلشن وارستگی
خویش را در مأمن چنگال شهباز افکنیم

بی‌خراش سینه زلف بی‌گره دان ناله را
پیچ و تابی چند در ابریشم ساز افکنیم

شکوه نازک شد ندارد تاب آسیب نقاب
پردة پوشیدگی از چهرة راز افکنیم

ناز بالش از پر عنقا کنیم از بهر خواب
پهلوی راحت اگر بربستر ناز افکنیم

وقت آن آمد که با گل در چمن هر صبحگاه
از صدای خنده آوازی به آواز افکنیم

در هوای وصل او فیّاض هر دم از شتاب
صد گره بر بال و پر از شوق پرواز افکنیم
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۲۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۲۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.