هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و حزن‌انگیز از عشق و رنج‌های ناشی از آن سخن می‌گوید. شاعر از سوختن جان و دل در آتش عشق و آزمون‌های سخت معشوق می‌نالد. احساساتی مانند حسرت، غم، و ناامیدی در سراسر شعر مشهود است.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاطفی عمیق و پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های شدید مانند سوختن و رنج ممکن است برای سنین پایین مناسب نباشد.

شمارهٔ ۶۷۲

دوش کردی پرسش گرمی که جانم سوختی
آشکارا لطف کردی و نهانم سوختی

موج تبخال از دلم تا ساحل لب می‌رسد
بس که مغز آرزو در استخوانم سوختی

دوش با سبّابة مژگان گرفتی نبض دل
خون طاقت در رگ تاب و توانم سوختی

می‌زدی آبی بر آتش از برون پرده لیک
آتشی افروختی در دل که جانم سوختی

گوش افکندی که پرسی حال و از شرم سخن
حسرت صد شکوه در کام زبانم سوختی

رنگ غم دیدی که از خاکسترم بیرون نرفت
ای که صد بار از برای امتحانم سوختی

شعلة برق نگاهی سر به جان دادی کز آن
در درون سینه صد راز نهانم سوختی

آتشی افروختی ای ناله در جان حزین
خود برون جستی و غافل در میانم سوختی

باز دل فیّاض در آتش گرو داری که دوش
ناله‌ای کردی که جان ناتوانم سوختی
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۷۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.