هی سر زلف خون آن شوخ پری زاده زند
خوی بدبین که شبیخون به هر افتاده زند

گشت لوح دلم از خال و خطش عکس پذیر
هرچه نقش است به ما آن پسر ساده زند

بگذر ای شیخ زخاک در خمار بخیر
کآب او آتش در دامن سجاده زند

سرو رابی ثمری از تو خجل کرد بلی
مرد باید که دم از دولت آماده زند

نازم آن آهوی چشمت که به همدستی زلف
شیر را برسرکوی تو به قلاده زند

باکه پیغام فرستم برت ای مایه ی ناز
که به پاسخ لب تو راه فرستاده زند

هرکه را نشئه ی چشم سیهت برد زدست
نشود مست اگر صد خم از باده زند

نه به شیرین پسران خیر و نه سیمین صنمان
ای خوش آن رند که بر زیر نر و ماده زند

طره اش برد دل خلق چه سازد جیحون
گرکسی شکوه ی او در بر شهزاده زند

رفعت الملک شهنشاه ملک زاده رفیع
که به گردون علم از فطرت آزاده زند

«جیحون یزدی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir