هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه و عرفانی، بیانگر عشق و ستایش معشوق است که با تصاویر زیبا و تشبیهات ادبی، احساسات شاعر را نسبت به معشوق نشان میدهد. شاعر از عشق و دلبستگی خود میگوید و تأثیرات این عشق را بر جان و دل خود توصیف میکند.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوانتر پیچیده باشد. همچنین، درک برخی از تشبیهات و اصطلاحات ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
شمارهٔ ۴۶ - در غزل است
ای جهان و جان بگردان روی و رای
تا بماند در جهان جانی به جای
آفتابی چون شوی تابنده روی
و آسمانی چون شوی گردنده رای
سرو باشد پیش قدت گوژپشت
لعل باشد پیش رویت کهربای
جان همی کاهی چو بفزائی فراق
دل همی بندی چو بگشائی قبای
داده ای زان خنده با قهقهه
عالمی را گریه با های های
هر که بندد دل چو ما در وصل تو
تا بود روی تو او را دلگشای
گردد از سودای تو بی کار و بار
یا بر آید همچو ما بی دست و پای
هر خسی را پایگاهی آرزوست
چون کند با عشق تو دست آزمای
نه چو اینها ناقوامان بلکه تو
چون قوامی عالمی داری گدای
تا بماند در جهان جانی به جای
آفتابی چون شوی تابنده روی
و آسمانی چون شوی گردنده رای
سرو باشد پیش قدت گوژپشت
لعل باشد پیش رویت کهربای
جان همی کاهی چو بفزائی فراق
دل همی بندی چو بگشائی قبای
داده ای زان خنده با قهقهه
عالمی را گریه با های های
هر که بندد دل چو ما در وصل تو
تا بود روی تو او را دلگشای
گردد از سودای تو بی کار و بار
یا بر آید همچو ما بی دست و پای
هر خسی را پایگاهی آرزوست
چون کند با عشق تو دست آزمای
نه چو اینها ناقوامان بلکه تو
چون قوامی عالمی داری گدای
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۵ - در تغزل است
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۷ - در مدح بهار و وصف نگار خود گوید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.