هوش مصنوعی:
متن بالا یک سروده عرفانی و اخلاقی است که بر موضوعاتی همچون صبر، عشق الهی، دوری از غم و شاد زیستن، و پرهیز از تکبر تأکید دارد. شاعر از مخاطب می‌خواهد تا در برابر سختی‌ها صبر پیشه کند، به عشق الهی روی آورد، و با دوستان با خوشرویی رفتار نماید.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عرفانی و اخلاقی نسبتاً عمیق است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، برخی از اشارات عرفانی ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.
شمارهٔ ۶۰ - در غزل است
ای زلف بند کرده ز ابرو گره گشای
با دوستان بخند و سخن گوی و خوش درآی
میدان مهر جوی و درو اسب وصل تاز
چوگان عشق گیر و درو گوی دل ربای
انده فزای شد دل شادی پرست من
از من مکن کنار میان تو و خدای
تا کی کنی فراخ روز با کلاه کبر
ترسم به سر نیاید و تنگ آیدت قبای
ای بس که در زمانه بدان چشم دلفریب
از جای برده ای دل مردان دل به جای
آن را که سرزنش کند از عشق گو هلا
پائی به راه درنه و دستی برآزمای
با خویستن به عشق تو گویم قوامیا
بر جان نگار مهر نگاران جانفزای
بر خویشتن همه در شادی فرو مبند
صبر آر تا خدای کند بر تو درگشای
اندیشه دور کن مبر اندوه «و» خوش بزی
بیچاره ای چه شد که بمردی به دست و پای
با دوستان بخند و سخن گوی و خوش درآی
میدان مهر جوی و درو اسب وصل تاز
چوگان عشق گیر و درو گوی دل ربای
انده فزای شد دل شادی پرست من
از من مکن کنار میان تو و خدای
تا کی کنی فراخ روز با کلاه کبر
ترسم به سر نیاید و تنگ آیدت قبای
ای بس که در زمانه بدان چشم دلفریب
از جای برده ای دل مردان دل به جای
آن را که سرزنش کند از عشق گو هلا
پائی به راه درنه و دستی برآزمای
با خویستن به عشق تو گویم قوامیا
بر جان نگار مهر نگاران جانفزای
بر خویشتن همه در شادی فرو مبند
صبر آر تا خدای کند بر تو درگشای
اندیشه دور کن مبر اندوه «و» خوش بزی
بیچاره ای چه شد که بمردی به دست و پای
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۹ - در غزل است
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۱ - در غزل است
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
