هوش مصنوعی: این شعر از سیدا، شاعر فارسی‌زبان، با مضامینی همچون عشق، دوری و رنج، وحدت در عشق، و نقد اجتماعی سروده شده است. شاعر از خشکی پیاله‌ها به دلیل دوری معشوق و رنج لاله‌ها سخن می‌گوید، اشاره می‌کند که در بزم عشق همه یکسان‌اند، و از ناله‌ها و فتنه‌های جهان شکایت دارد. همچنین، به نقد تربیت نادرست و بی‌فایده‌گی برخی اعمال می‌پردازد و در پایان، از تأثیر هنر و شعر خود در جهان می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق عرفانی و اجتماعی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین، برخی اشاره‌ها مانند نقد اجتماعی و مفاهیم انتزاعی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا سنگین باشد.

شمارهٔ ۱۸

ای بی‌لب تو خشک دهانِ پیاله‌ها
وز دوریی تو غرقه به خون داغ لاله‌ها

خطی است آنکه بر رخ جانان دمیده است
خوبان نوشته‌اند به نامش رساله‌ها

در بزم عشق رتبه خرد و کلان یکی‌ست
طفلان برابرند به هفتادساله‌ها

ایجادیان ز خوان کریمان برند فیض
گردند سرخ‌روی ز مینا پیاله‌ها

بر چرخ فتنه‌بار نمایان ستاره نیست
سوراخ‌هاست بر بدن او ز ناله‌ها

تن‌پروران به تربیت آدم نمی‌شوند
بیهوده می‌دهند به فیلان نواله‌ها

نبود مرا سری به جوانان خردسال
دست من است و دامن هفتادساله‌ها

از کلک سیدا همه‌جا مشکبار شد
گویا بریده‌اند به ناف غزاله‌ها
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.