هوش مصنوعی: شاعر در این متن از عشق و دل‌بستگی به معشوقه‌ای زیبا (پریوش) سخن می‌گوید. او از ناله‌های بی‌اثر، دل مشوش، و دیوانگی ناشی از عشق یاد می‌کند. همچنین به مفاهیمی مانند سحر، میکده، شراب، و نبرد با خصم سرکش اشاره دارد. در نهایت، شمع به عنوان نماد عاشق سوزان و صبور معرفی می‌شود.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین اشاراتی به شراب و میکده دارد که مناسب گروه‌های سنی بالاتر است.

شمارهٔ ۲۷

ز ناله منع مکن عاشق بلاکش را
کسی نه بسته به افسون زبان آتش را

به گرم و سرد جهان هر که ساخت همچون شمع
شکسته رونق بازار آب و آتش را

هجوم خار کند شعله را قوی چنگال
شکست دیر توان داد خصم سرکش را

به باغ چهره گل را حلاوت دگر است
مبر ز میکده بیرون شراب بی غش را

ز آشنایی دیوانه بس که در حذرم
برون زسینه فگندم دل مشوش را

به فکر آن بت نقاش می روم از خویش
به هر کجا شنوم خانه منقش را

به سحر ناله نماندست سیدا اثری
چگونه رام کنم با خود آن پریوش را
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.