هوش مصنوعی: این شعر از حافظ است که در آن شاعر از عشق، می و مستی، و انتقاد از ریاکاری و محتسب (ناظر شرعی) سخن می‌گوید. او از لذات زندگی و نابودی ناشی از مخالفت با این لذات می‌نویسد و با طنز و کنایه به مسائل اجتماعی و اخلاقی می‌پردازد.
رده سنی: 16+ اشاره به مصرف شراب و مفاهیم عرفانی پیچیده ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال نامناسب باشد. همچنین، درک کنایه‌ها و انتقادهای اجتماعی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۳۴

تا جلوه عنان تو برداست هوش ما
دارد سری به حلقه فتراک گوش ما

لب بستر کی به غنچه گشاید در نشاط
باشد کلید فتح زبان خموش ما

ای محتسب رعایت خود را نگاه دار
دست سبوی باده رسیده به دوش ما

ما را هلاک می کنی و خنده می زنی
شهد است خوردن تو زهر است نوش ما

تا پا کشیده ایم ز میخانه سیدا
افتاده رخنه یی به صف می فروش ما
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.