ز بخت تیره بود تازه داغ لاله ما
فتیله آه بود در چراغ ناله ما

ز بحر کاسه گرداب پر نمی گردد
چگونه آب نگردد دل پیاله ما

جهانیان در گفت و شنود بربستند
نصیب رخنه دیوار شد رساله ما

دماغ سوختگان را که می کند روشن
تهی شدست ز روغن چراغ لاله ما

ز خانه پا نگذاریم سیدا بیرون
مباد کهنه براتی شود حواله ما