هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از خداوند درخواست‌های مختلفی دارد، از جمله سرفرازی در باغ عالم، احیای تن افسرده، حفظ نام و زبانش، و توانایی در جسم ناتوان. او همچنین از خزان عمر و کهنسالی شکایت دارد و از خدا می‌خواهد تا او را مانند شمع تازه کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق معنوی و فلسفی است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، اشاره به موضوعاتی مانند پیری و ناتوانی ممکن است برای برخی از گروه‌های سنی پایین نامفهوم یا ناراحت‌کننده باشد.

شمارهٔ ۶۷

خدایا تازه کن چون شمع مغز استخوانم را
توانایی کرم فرمای جسم ناتوانم را

نهالم را خزان کردست ایام کهنسالی
شکفتن ها کرامت ساز شاخ ارغوانم را

قد خم گشته یی دارم الهی دستگیری کن
نگه دار از کشاکش های بازوها کمانم را

پی مدح و ثنایت چون قلم عمریست سرگرمم
مشوی از حفظ نام خویش طومار زبانم را

لب خود را کنم چون لعل پرخون از پشیمانی
تهی دستی مده از گوهر دندان دهانم را

تن افسرده را احیا نمودن از تو می آید
به سرسبزی مبدل کن خزان بوستانم را

متاع چند جمع آورده ام از مصر خرسندی
مکن پوشیده از چشم خریداران دکانم را

مرا چون سیدا در باغ عالم سرفرازی ده
میان عندلیبان سبز گردان آشیانم را
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.