هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از خداوند طلب کمک و رحمت می‌کند. او از نومیدی، ضعف و گناهان خود سخن می‌گوید و از خدا می‌خواهد که او را ببخشد، راهنمایی کند و برکات خود را بر او نازل نماید. شاعر همچنین آرزوی تندرستی، حیات پاک و هدایت الهی را دارد.
رده سنی: 15+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و معنوی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی ممکن است نیاز به سطحی از بلوغ فکری داشته باشد.

شمارهٔ ۷۰

از خزان محفوظ کن یارب گلستان مرا
آب ده از جویبار خضر بستان مرا

بند بند من ز سستی از پی پاشیدنیست
استخوان بندی کرم فرما نیستان مرا

کلبه ام را ماهتابی ده ز نور معرفت
روشن از صبح سعادت کن شبستان مرا

تندرستی و حیات و قوت طاعت بده
پر ز نعمت های الوان کن سر خوان مرا

همچو گل سودا حواسم را مشوش کرده است
جمع کن چون غنچه اوراق پریشان مرا

پنجه ام را کامیاب از دامن امید کن
دور کن ازدست نومیدی گریبان مرا

نامه ام را شستشویی ده ز دریای کرم
کرده چشمم حلقه گرداب دامان مرا

بندگان نام تو را خوانند ستارالعیوب
روز محشر هم بکن پوشیده عصیان مرا

ای شفاده با تو روی آورده ام چون سیدا
درد را چون داده یی خود ساز درمان مرا
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.