هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و پر از تصاویر شاعرانه است که از عناصر طبیعت و اسطوره‌ها برای بیان احساسات عمیق عاشقانه و رنج‌های عشقی استفاده می‌کند. شاعر از تشبیهات زیبا مانند زلف یوسف، غنچه، و باد صبا برای توصیف حالات عاشقانه بهره می‌برد.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه پیچیده و استفاده از استعاره‌های ادبی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند رنج عشقی و فنا ممکن است برای سنین پایین سنگین باشد.

شمارهٔ ۱۱۴

دل مرا با داغ آن ناآشنا پیچیده است
طفل بدخوی من آتش در قبا پیچیده است

مور خط زنجیر تا در پای زلف افگنده است
دود سودا بر دماغ اژدها پیچیده است

عشق اگر خواهی برو دست از حیات خود بشوی
موج این دریا به گرداب فنا پیچیده است

تا قبای غنچه را سودای زلفش پاره کرد
خار در پیراهن باد صبا پیچیده است

من کیم تا سایه اقبالش افتد بر سرم
نامه ام عمریست بر بال هما پیچیده است

نکهت پیراهن یوسف ز رشک زلف او
خویش را در پرده شرم و حیا پیچیده است

در چمن تا از خرامش مصرعی را خوانده ام
سر و بال قمریان را در حبا پیچیده است

سیدا این آن غزل باشد که منعم گفته است
چین پیشانی چو نقش بوریا پیچیده است
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.