هر کس که زین محیط دم آب می خورد
تا هست پیچ و تاب چو گرداب می خورد

شب زنده دار منت ساقی نمی کشد
تا صبح می ز ساغر مهتاب می خورد

مستی که ز احتساب نیاید به خویشتن
سیلی ز نیشتر به رگ خواب می خورد

چون داغ لاله هر که سیه کاسه اوفتاد
از تشنگی ز چشمه خون آب می خورد

بر آرزوی خود نرسد دل ز اضطراب
این تشنه آب گفته و سیماب می خورد

در گوشه یی نشین و به دیوار رو بیار
شیخ آب و نان ز پشته محراب می خورد

ای سیدا مربی عالی طلب نمای
نیک و بدی که هست به ارباب می خورد