هوش مصنوعی:
این شعر از حافظ، مخاطب را از افشای رازهای دل به دیگران برحذر می‌دارد و تأکید می‌کند که نباید مانند دیگران دل‌باختگی و وابستگی داشت. همچنین، توصیه می‌کند که با همه مردم معاشرت نکنید، حتی اگر خودتان جذاب و دوست‌داشتنی باشید. شعر به انتقاد از نگاه منفی مردم و توصیه به پاک‌دلی و روشن‌ضمیری مانند آینه می‌پردازد. در پایان، از مخاطب می‌خواهد که مانند خورشید رفتار کند و به دنبال خواسته‌های همه نرود.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی این شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد و درک کامل آن نیاز به تجربه و شناخت بیشتری از زندگی و روابط انسانی دارد.
شمارهٔ ۳۳۰
مباش ای مه من پیرو دل همه کس
چو آفتاب مرو سوی منزل همه کس
به غنچه راز دل خویش زینهار مگوی
گمان مکن چو دل ما و خود دل همه کس
به صحبت همه کس رفتن از تو لایق نیست
اگر چه صحبت تو هست قابل همه کس
نگاه خلق به زنگار کلفت اندود است
مشو چو آئینه دیگر مقابل همه کس
به ابرویت گره از کار سیدا بگشای
که هست در کف تو حل مشکل همه کس
چو آفتاب مرو سوی منزل همه کس
به غنچه راز دل خویش زینهار مگوی
گمان مکن چو دل ما و خود دل همه کس
به صحبت همه کس رفتن از تو لایق نیست
اگر چه صحبت تو هست قابل همه کس
نگاه خلق به زنگار کلفت اندود است
مشو چو آئینه دیگر مقابل همه کس
به ابرویت گره از کار سیدا بگشای
که هست در کف تو حل مشکل همه کس
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۲۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۳۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
