هوش مصنوعی: این متن به توصیف وضعیت و ویژگی‌های گروهی خاص می‌پردازد که زندگی ساده‌ای دارند و از امکانات محدودی برخوردارند. آن‌ها در مجلس عالی تماشا می‌شوند، غذای ساده می‌خورند و تفاوتی با مردگان ندارند. همچنین، اشاره‌ای به خانه‌ی اهل کرم و احسان دارد و توصیفاتی از زیبایی‌های خانه‌ی آن‌ها ارائه می‌دهد. در نهایت، هشدار می‌دهد که ورود به خانه‌ی آن‌ها ممکن است باعث پشیمانی شود.
رده سنی: 15+ متن دارای مفاهیم انتزاعی و ادبی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک دارد. همچنین، برخی از اشارات ممکن است برای کودکان نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۳۳۱

سربلندان جهان را نام احسان است و بس
سرو را در بوستان قد نمایان است و بس

خانه این قوم را چون مسجد آدینه دان
زینت قالین شأن پیش ایوان است و بس

گر روی در خانه ایشان پشیمان می خوری
خوردنی در خانه ایشان پشیمان است و بس

پاره می سازند جیبت چون طمع سازی لباس
حاصل از پوشیدنی چاک گریبان است و بس

مجلس عالی ایشان را تماشا کردنیست
کاسه آبی و گاهی پرچه نان است و بس

نیست فرقی در میان مردگان این گروه
امتیازی گر بود این قوم را جان است و بس

می خورند آبی و می کاوند دندان گوئیا
خوردن ایشان همیشه آب دندان است و بس

سیدا در خانه اهل کرم ارباب جود
گر بود گفت و شنودی منع دربان است و بس
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۳۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۳۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.