هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس ناکامی، پشیمانی و گذر عمر بدون دستیابی به آرزوهاست. شاعر از نرسیدن به خواسته‌ها، جوانی از دست رفته و فرصت‌های از دست رفته شکایت دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عمیق فلسفی و عاشقانه است که درک آن برای نوجوانان کم‌سن‌وسال ممکن است دشوار باشد. همچنین برخی از مفاهیم مانند ندامت و گذر عمر نیاز به بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۳۶۶

خم گشت قد و با لب نانی نرسیدیم
صدساله شدیم و به جوانی نرسیدیم

در بر نکشیدیم شبی سیمبری را
آغوش شدیم و به میانی نرسیدیم

چون لاله ز سر منزل ما دود برآید
داغیم که با سوخته جانی نرسیدیم

چون ناوک پر ریخته از پای فتادیم
از سعی کمانی به نشانی نرسیدیم

از بس که ندامت ز گنه نیست کسی را
انگشت شدیم و به دهانی نرسیدیم

چون شمع شدیم انجمن آرای حریفان
افسوس که با چرب زبانی نرسیدیم

رفتیم و کشیدیم کمان همه کس را
در معرکه سخت کمانی نرسیدیم

شد نوخط ما پیر و کناری نگرفتیم
هرگز به بهاری و خزانی نرسیدیم

عمریست که هستیم در این باغ چو سید
با سرو قد غنچه دهانی نرسیدیم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۶۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.