پژمرده شد به دل گل داغی که داشتم
مانند لاله سوخت دماغی که داشتم

کندم به ناخن از جگر خویش داغ را
کردم برون ز خانه چراغی که داشتم

سر رشته امید ز دستم گسسته شد
گردید سوده پای سراغی که داشتم

از دست برد لشکر خط رنگ او شکست
شد پایمال حادثه باغی که داشتم

از باده وصال دلم سیدا گرفت
انداختم ز دست ایاغی که داشتم