هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از درد فراق و جدایی از معشوق می‌گوید و با تصاویری مانند گل داغ‌دیده، پروانه‌ی کور، و فانوس بی‌چراغ، احساس تنهایی و اندوه خود را بیان می‌کند. او از معشوق می‌خواهد که به یادش باشد و با وجود دوری، امید به دیدار دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه‌ی عمیق و احساساتی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تصاویر پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۴۸۶

پیچیده با نگاهم از سیر باغ بی تو
از سینه ام چو لاله گل کرده داغ بی تو

پروانه ام نشسته بیرون در چو کوران
فانوس من ندیده روی چراغ بی تو

تو می کشی به اغیار من با دو چشم خونبار
تو خوش دماغ بی من من بی دماغ بی تو

چون گل تمام زخمم دارم سری به ناصور
الماس پاره ها را سازم سراغ بی تو

گلبانگ عندلیبان از نوحه گر دهد یاد
ماتم سرا نماید از دور باغ بی تو

آید تبسم تو هر گه به خاطر من
پیمانه نمک را ریزم به داغ بی تو

هر کس ز هند آید پرسم ز خط و خالت
خود را دهم تسلی برگشت زاغ بی تو

ای غنچه سیدا را سیر چمن مفرمای
باشد سر بریده گلهای باغ بی تو
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۸۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۸۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.