هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از جانا نظیر، به ستایش معشوق و توصیف درد عشق پرداخته است. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا مانند ماه، آینه، و بوی طره، عشق خود را بیان می‌کند و اشاره می‌کند که هیچ درمانی برای درد عشق وجود ندارد. همچنین، او از ناصحان و زاهدان انتقاد می‌کند و عشق را فراتر از محدودیت‌های دنیوی می‌داند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از انتقادات اجتماعی و فلسفی موجود در شعر نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۶۰

جانا نظیر روی تو ماه منیر نیست
بهر تو جز در آینه شبه و نظیر نیست

تا بوی طرهٔ تو و زد بر مشام جان
حاجت بمشک و عنبر و عود و عبیر نیست

چشم تو تا کشید ز ابرو کمان بر سر
یکدل بشهر نیست که آماج تیر نیست

ناصح مرا مگو که مرو در قفای یار
زیرا که اختیار بدست اسیر نیست

زحمت چه می بری بعلاج من ای طبیب
دردیست درد عشق که درمان پذیر نیست

در پای دوست میر چو دانی که عاقبت
کس را بروزگار ز مردن گزیر نیست

در راه عشق راه به منزل نمی برد
آنکس که خار و خاره بپیشش حریر نیست

زاهد به میکشان دهد ار نسبت مجاز
بیچاره چون کند بحقیقت بصیر نیست

یاری گزید از همه خلق جهان صغیر
کارش دگر به کار صغیر و کبیر نیست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.