هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که بر اهمیت دوری از تعلقات دنیوی، کنترل نفس، انتخاب درست، یاد خدا، و پیروی از اهل یقین تأکید دارد. همچنین، هشدارهایی درباره عواقب اعمال و انتخاب‌های نادرست ارائه می‌دهد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند کنترل نفس و تعلقات دنیوی ممکن است برای سنین پایین تر پیچیده باشد.

شمارهٔ ۳۹۹

دنیا زکف گذار چو دعوی دین کنی
آنقدر از آن بخواه که تا صرف این کنی

گر دیو نفس را چو سلیمان کنی اسیر
ملک مراد را همه زیر نگین کنی

ایمرغ قدس دام تعلق ز پا گسل
تا خود هم آشیانهٔ روح الامین کنی

بس دانه ها که هست بظاهر بهم شبیه
هان تا خزف تمیز ز در ثمین کنی

مهر جان مگیر بدل کاین محیل دون
نگذاردت که یاد جهان آفرین کنی

زاهد بهوش باش که دارد بسی قصور
آن طاعتی که در طلب حور عین کنی

سرمنزل وصال گرت باشد آرزو
باید که خویش پیرو اهل یقین کنی

دنیا و آخرت به مکافات برخوری
هشدار تا چه دانه نهان در زمین کنی

عمرت صغیر صرف هوا گشته و هنوز
داری بدل هوس که چنان را چنین کنی
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۹۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۰۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.