هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از احساس غربت و تنهایی خود در شب و تحت تأثیر مهتاب سخن میگوید. او از ساقی میخواهد که همراهیاش کند تا از این احساس رها شود و همچنین اشاره میکند که نمیخواهد با خوردن شراب، دیدگاهش نسبت به زیباییهای طبیعت مانند مهتاب تغییر کند.
رده سنی:
16+
متن شامل مفاهیم عرفانی و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوانتر قابل درک نباشد. همچنین اشارهای غیرمستقیم به مصرف شراب دارد که مناسب گروه سنی بالاتر است.
شمارهٔ ۱۱۷
اگر ساقی نگردد شب انیسم
غریبی می کشم در کوی مهتاب
نسازم تا قدح را عینک خویش
نیفتد چشم من بر روی مهتاب
غریبی می کشم در کوی مهتاب
نسازم تا قدح را عینک خویش
نیفتد چشم من بر روی مهتاب
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.