هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از تلاش خود برای جمع‌آوری رخت‌هایش برای گلگشت می‌گوید، اما مانند سنبل دچار پریشانی می‌شود. همچنین، دلش نمی‌خواهد از صبحگاهان دست بردارد، زیرا درس صفا را از پیر نورانی آموخته است.
رده سنی:
16+
محتوا دارای مضامین عرفانی و شاعرانه است که ممکن است برای درک کامل نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی داشته باشد.
شمارهٔ ۲۰۶
خویش را تا جمع کردم بهر گلگشت رخت
همچو سنبل پیش را هم را پریشانی گرفت
دل نخواهد داشت دست صدق از دامان صبح
زان که تعلیم صفا زان پیر نورانی گرفت
همچو سنبل پیش را هم را پریشانی گرفت
دل نخواهد داشت دست صدق از دامان صبح
زان که تعلیم صفا زان پیر نورانی گرفت
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
