هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از اندوه ناشی از فقدان یک گل (نماد زیبایی و زندگی) سخن میگوید و اشاره میکند که پروانهای (نماد عشق و فداکاری) در سوگ آن، انگشت خود را در شعله شمع میسوزاند. این تصاویر نمادین، حس غم و از دست دادن را منتقل میکنند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم نمادین و عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک نیاز دارد. همچنین، اشاره به رنج و فداکاری (سوختن پروانه) ممکن است برای مخاطبان جوانتر نامفهوم یا ناراحتکننده باشد.
شمارهٔ ۳۰۱
گر خورد در فوت ما آن گل تاسف، دور نیست
می گزد در ماتم پروانه شمع انگشت خود
می گزد در ماتم پروانه شمع انگشت خود
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۰۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۰۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.