هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از غم و اندوهی که در سرنوشت او نهفته است سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که حتی قلم استاد نیز از دیدن سرنوشت او می‌گرید. او از مخاطب می‌خواهد که در این دنیای پرغم، به دنبال شادی نباشد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عمیق فلسفی و عاطفی مانند غم، سرنوشت و تقدیر است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، زبان و سبک شعر کلاسیک نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۳۰۲

گل ما را به آب غم سرشتند
مجو شادی ز خاک این غم آباد

نمی دانم چه دید از سرنوشتم
که می گرید قلم در دست استاد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۰۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۰۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.