هوش مصنوعی:
متن بالا از دو بیت تشکیل شده است که در آن‌ها از مفاهیمی مانند رهایی از قید و بندهای دنیوی، آزادی و حرکت به سمت آرامش صحبت می‌شود. در بیت اول، زاهد افسرده به میخانه می‌رسد و آتش باده به دود تبدیل شده و از روزن می‌رود. در بیت دوم، از اشک‌های خفته در گهواره چشم سخن می‌گوید و خواهان رهایی آن‌هاست.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و انتزاعی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به میخانه و باده ممکن است برای گروه‌های سنی پایین مناسب نباشد.
شمارهٔ ۳۲۰
گر به میخانه رسد زاهد افسرده نفس
آتش باده شود دود و ز روزن برود
تا به کی خفته بود اشک به گهواره چشم؟
بگذارید که این طفل به دامن برود
آتش باده شود دود و ز روزن برود
تا به کی خفته بود اشک به گهواره چشم؟
بگذارید که این طفل به دامن برود
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۱۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
