هوش مصنوعی: متن بالا بیانگر غم غربت و دوری از وطن است. شاعر از درد دوری از خانه و آشنایان می‌گوید و از اینکه غریبه‌ها به جای آشنایان به او کمک می‌کنند، احساس شرم و اندوه دارد. او وضعیت خود را مانند حبابی می‌داند که از همه‌جا جدا شده و راه خانه را بسته است.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق غم غربت و دوری از وطن ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده مانند 'حباب' و 'مرهم بیگانه' نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.

شمارهٔ ۳۹۶

خاک غربت شود اندوه وطن را درمان
آشنا زخم چو زد، مرهم بیگانه ببند

آبرو می رود از دست، به آمد شد غیر
چون حباب از همه جانب ره کاشانه ببند
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۹۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۹۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.