هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از رنج‌های زندگی و احساس بی‌حرکتی و تکرار ملال‌آور روزها می‌گوید. او خود را همچون آسیایی می‌داند که در جای خود می‌چرخد و برای خوشی دیگران تلاش می‌کند، در حالی که از دردها و حسرت‌های خود رنج می‌برد. تصویر طاووسی که از تماشای خود اشک می‌ریزد، نمادی از این رنج درونی است.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در متن، مانند رنج وجودی، تکرار و حسرت، برای درک کامل نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. نوجوانان زیر 16 سال ممکن است در درک این مفاهیم با مشکل مواجه شوند.
شمارهٔ ۴۹۵
بس که از سنگینی جان، کنده پای خودیم
عمرها چون آسیا گشتیم و در جای خودیم
چون بط می می دویم از بهر کام دیگران
عشرت افروز حریفان، محنت افزای خودیم
هر طرف صد داغ حسرت بر تن ما ریخته
اشک ریزان همچو طاووس از تماشای خودیم
عمرها چون آسیا گشتیم و در جای خودیم
چون بط می می دویم از بهر کام دیگران
عشرت افروز حریفان، محنت افزای خودیم
هر طرف صد داغ حسرت بر تن ما ریخته
اشک ریزان همچو طاووس از تماشای خودیم
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۹۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۹۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
