هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از غم و اندوه خود می‌گوید که ناشی از دوری از معشوق و جفای دنیاست. او با یادآوری خاطرات و ویژگی‌های معشوق، اشک می‌ریزد و حتی با توصیه‌های دیگران برای قطع گریه، بیشتر می‌گرید. همچنین، او به رابطه‌اش با مادر و پدر اشاره می‌کند و بیان می‌کند که در برابر جفای دنیا تسلیم نمی‌شود.
رده سنی:
16+
متن حاوی مضامین عاطفی عمیق و غم‌انگیز است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین باشد. همچنین، درک کامل احساسات و مفاهیم پیچیده‌ی آن نیاز به بلوغ عاطفی دارد.
شمارهٔ ۵۵۵
ز خیال دهنت تنگ شکر می گریم
یاد زلفت چو کنم، سنبل تر می گریم
عادت شبنم این باغ بود بی تو مرا
شام اگر اشک کمی کرد، سحر می گریم
کودک مادر دورانم و گریان ز جفا
چون بگوید که مکن گریه، دگر می گریم
در جفاخانه گیتی ندهم گریه ز کف
پیش مادر نشود، پیش پدر می گریم
یاد زلفت چو کنم، سنبل تر می گریم
عادت شبنم این باغ بود بی تو مرا
شام اگر اشک کمی کرد، سحر می گریم
کودک مادر دورانم و گریان ز جفا
چون بگوید که مکن گریه، دگر می گریم
در جفاخانه گیتی ندهم گریه ز کف
پیش مادر نشود، پیش پدر می گریم
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۵۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۵۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
