هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از غم و اندوه فراوان خود می‌گوید که مانند نرگس در چمن افتاده است. او جام شراب را نیز ننوشیده اما در حالت خمار است. دل او از غم زنگار گرفته و آیینه‌دار اندوه شده است. شاعر از بی‌کسی می‌نالد و می‌گوید که جهانی غم دارد اما کسی را برای تقسیم این غم ندارد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق غم و اندوه و اشاره به شراب و مستی ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال مناسب نباشد. درک این مفاهیم نیاز به بلوغ عاطفی و فکری دارد.
شمارهٔ ۵۶۲
همچو نرگس در چمن گر میگسار افتاده ام
جام را ناداده از کف، در خمار افتاده ام
از دل صافی درین غمخانه زنگارگون
شاهد اندوه را آیینه دار افتاده ام
از غم خود با که گویم، کز زبونیهای بخت
یک جهان غم دارم و بی غمگسار افتاده ام
جام را ناداده از کف، در خمار افتاده ام
از دل صافی درین غمخانه زنگارگون
شاهد اندوه را آیینه دار افتاده ام
از غم خود با که گویم، کز زبونیهای بخت
یک جهان غم دارم و بی غمگسار افتاده ام
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۶۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
