هوش مصنوعی:
شاعر در این بیت از تنهایی و درد خود میگوید و بیان میکند که در گوشهی تنهایی، تنها درد است که بازوی او را میگیرد و او از غم دست بر صورت میزند.
رده سنی:
15+
محتوا شامل مفاهیم عمیق احساسی و غمانگیز است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کمسنوسال قابل درک یا مناسب نباشد.
شمارهٔ ۵۶۴
هرگز نمی گیرد کسی جز درد، بازوی مرا
در کنج تنهایی، زغم، چون دست بر رو می زنم
در کنج تنهایی، زغم، چون دست بر رو می زنم
وزن: مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن (رجز مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۶۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۶۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.