هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از غم و تاریکی روزگار خود می‌گوید، اما با وجود این، همچون آفتاب که پایین می‌آید، او به بالا می‌رود. او احساس تنهایی می‌کند و تنها دود دلش عزا می‌پوشد، و مانند شمعی است که از دنیا می‌رود.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و استعاری است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین، موضوعات غم و تنهایی نیاز به بلوغ فکری دارد که معمولاً در نوجوانی و بزرگسالی شکل می‌گیرد.
شمارهٔ ۵۶۶
سایه ام از تیره روزی، لیک در ایوان چرخ
آفتاب آید چو پایین، من به بالا می روم
کس نمی پوشد بجز دود دلم رخت عزا
همچو شمع انجمن هرگه ز دنیا می روم
آفتاب آید چو پایین، من به بالا می روم
کس نمی پوشد بجز دود دلم رخت عزا
همچو شمع انجمن هرگه ز دنیا می روم
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۶۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
