هوش مصنوعی: این شعر از عشق و دیوانگی سخن می‌گوید، جایی که عقل در برابر زیبایی معشوق تسلیم می‌شود. شاعر از ترس ویرانی دل خود توسط اشک‌ها می‌گوید و گلایه می‌کند که چرا معشوق مانند دختر رز به بیگانگان توجه می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عاشقانه و استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی مضامین مانند دیوانگی و اندوه نیاز به بلوغ عاطفی دارند.

شمارهٔ ۷۳۴

به ز سر رشته عقل است گر از طره خویش
سر زنجیر به دست من دیوانه دهی

ای دل از بارش ابر مژه، ترسم که چو سیل
جغد را وعده به ویرانی کاشانه دهی

آشنا را نکنی بهر چه گلچین طمع؟
تو که چون دختر رز، دست به بیگانه دهی
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۳۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۳۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.